Hollanda'ya gidipte bisiklet kullanım yoğunluğuna şaşırmamak mümkün değil. Renk renk model model pek çok bisiklet siz daha yeni geldiğiniz şehri algılamaya çalışırken üzerinize üzerinize geliyor. Birde sanırım büyük şehirlerde yaşayıp kendimizi otomobillerden korumaya o kadar alışmışız ki insan bisikletler karşısında çok aciz kalıyor.

 Biraz zaman geçirince bisikletlerin kendi kuralları olduğunu ve hollandalıların akrobatlarla yarışan bir ustalıkla bisiklet kullandıklarını  fark edip  rahatlasanızda, şaşkınlık ve hayranlığınız orda olduğunuz süre boyunca devam ediyor.

Ağaç yaşken eğilirmiş ama sanırım Hollandalılar bisikletle doğuyor.  Renk renk, model model bisikletler derken "boy boy" da demem gerekiyordu sanırım..Eminim biraz daha kalsaydık daha küçüğünüde görebilirdim.

 

Bazı ülkelerdeki anne-çocuk ilişkisi gerçekten çok örnek alınası. Sanki çocuklar boyutları küçültülmüş birer olgun insan. Söyleneni yapıyor, dinliyor, bekliyor.. Türkiye'de sıklıkla gördüğüm çığlık çığlığa bağıran çocuk- çaresiz ebeveyn manzaralarına çok aramama rağmen burada rastlayamadım.
Kıskanmadım dersem yalan olur.

 

Sözüm meclisten dışarı sokaklarda gördüğüm "baba" larda görüntü ve sesin birbirini tutmadığı filmler gibiydiler.

Tipler son derece bohem ama davranışlarında bir "anne" hassasiyeti vardı.

Çocukların mazbutluğuna ise bir kere daha vurgu yapıp kendimi sinir etmeyeceğim !!! 

 Yazımı burada noktalarken benden kanallarla ve güzel evlerle dolu, daha entellektüel bir yazı bekleyen dostlarıma selam olsun. Bu benim Bulut'suz ilk tatilim. Hollanda da görebildiklerim bu kadar.

Unutmadan mavi gözlülerin nazarı çok değermiş, galiba biraz fazla kıskandım ben bu çocukları. Sonunda görmeye alıştığımız gibi, memleketim kokan, istediğini yaptırmış bir çocuk göredebildim.
 Artık gönül rahatlığıyle dönebiliriz..
Gerisini ve yıllardır neler çekildiğini onlar düşünsün...