Geçtiğimiz pazar ne yapsak diye düşünüyorduk..Kiraz Festivalini duyunca Polonezköy'e gidelim dedik.
Evden çıkışımız 11'i bulduğundan Kavacık'tan sonra inanılmaz bir trafiğe kaldık.
Doğanın güzelliği ve festival bizi yarı yoldan dönmekten alıkoydu ve
Polonezköy'e ulaştık.
Arabadan kendimizi atar atmaz sabah kahvemizi içmek için meydandaki kahveye doğru yürümeye başladık.
Servisin yavaş , kahvenin soğuk olması bile keyfimizi kaçıramadı.
Biraz soluklanıp gösterilerin başlamasını bekledik..
Çevreme bakarken yan masamızdaki bayan dikkatimi çekti.
Gazetesinin yanında gazoz içmesi, hala saatle işinin olması masadan masaya insana nasıl da yaşama sevinci aktarıyordu..
Diğer yanımızda da ateşli bir mücadele devam ediyordu.
"Kol altında tavla" çekebilir miyim acaba diye beklerken anonslar yapılmaya başlamıştı,
bizde yavaş yavaş toparlanmaya başladık.
Gösterilerin yapılacağı alanda ekip son hazırlıklarını yaparken ise..
Bir kaç metre uzakta el yapımı kolye ve küpeler seçiliyordu..
Hemen arkalarından ise hızlı adımlarla izleyicilere dağıtılacak olan kirazlar yetiştiriliyordu..
Başka bir tezgahda ise zaman durmuş, Ebrulu bir hal almıştı..
Gösteriler sonunda başladı.. Bir süre sonra da kirazlar dağıtılmaya..
Her şey çok güzel ve renkliydi...
Sadece bu yaşlı amcanın gözlerindeki hüzün dışında..
Hafta sonu ne yapsan diye düşünenlere selam olsun...
No comments:
Post a Comment