İkinci Fotomaratonu şu an hayatının en özel günlerini yaşayan bir arkadaşımın önerisi üzerine siyah-beyaz çalıştım.
Eminönü'ne farklı bir tat kattı bence. Buradan kendisine çok teşekkür ederim.
İlk olarak Rüzgar Gülü çıktı karşıma. Soğuk havaya inat fotoğraf çekerek doğru bir seçim yaptığım için bana göz kırpıyor sanki.
( Wind Rose)
İlerledim.. ve sevimli bir ufaklık çıktı karşıma. Umarım kağıt kalem hiç düşmez elinden. Bakmayın bu fotoğraftaki romantizme, ben onu çekerken bir yandan annesi ona çabuk gelmesi için, dükkan sahibi ise vitrini kapatmaması için bağırıyordu. O ise hiç kimseye aldırmadan Büyük bir Hevesle resim yapıyordu.
(Big Enthusiasm)
Bu fotoğrafı çekerken ise sonuna kadar "efkar" dedim.
(Melancholy)
Birisine ise bu Hayatın Yükü fazla ağır gelmiş , belki arkasına bakmadan belki de iç çekerek gitmiş dedim
(The Burden of Life)
Fotomaratonun sonuna doğru ise "Bu da NE ?" dedim
( What is it?)
Sadece Tamir Sırasını bekleyen bir ayakkabıymış, gülümsedim....
( Repair Sequence )
5 comments:
Zeynep siyah-beyaz çok güzel olmuş. Farklı bir gözle bakmışsın, aynı yerleri dolaştık sanıyordum seninle ama biz yürüyüp gitmişiz sen sokağı yaşamışsın. Gözlerinr ve ellerine sağlık. Özellikle ilk fotoğrafın "rüzgar gülü"nü ve "çanta"yı çok beğendim. Rüzgar gülünü sanki sonradan eklemişsin fotoğrafa, çok canlı olmuş.
bende "hayatın yükü" ve "bu da ne" yi beğendim. ellerine sağlık...
Çok teşekkürler Neslicim, Rüzgar Gülü photoshoplu gibi duruyor ve ne mutlu ki değil, galiba bende bu yüzden çok sevdim o kareyi.
Nihancım beğenmene sevindim, günün süprizi bence "bu da ne" ydi. Gözünden kaçmamış :)
"what is it?"
çok ilgi çekici ve şaşırtıcı bir kare...
Zeynepcim seramikteki yeteneğini her zaman takdir ederim bilirsin.
fotoğrafta ise farklı bir bakış açın var ve bu gerçekten de çok hoş!
maratona devam...
ellerin dert görmesin.
Çok teşekkürler HarikaSaNcım motive edici yorumların için ..
Ayrıca Maratonlarıma verdiğin her türlü İsTanBulİ destek için de ayrıca teşekkür ederim :-)
Post a Comment