Bal

Bulut'ların okulunda ebeveyn katılımıyla yapılan bir kitap okuma etkinliği var.

Sanırım bu pek çok okulda yapılan bir etkinlik.

Her hafta bir veli okula gidiyor, çocuklarla kısa bir sohbet ediyor, kendini tanıtıyor,

velisi gelen çocuk arkadaşlarını anne veya babasına tanıtıyor, sonrasında da gelen veli çocuklara istedikleri bir kitabı okuyor.

...

Kolay ve kısa bir etkinlik gibi gözükse de, ben olayı öğrendiğim andan itibaren stres yaptım.

Daha Bulut'un sorularıyla baş edemezken bir sınıf dolusu çocukla ne yapacağım diye kara kara düşünmeye başladım.

Başka şey olsa kaçmak için elimden geleni yapardım ama anladığım kadarıyla çocuklar bunu inanılmaz önemsiyor,Bulut her gelen veliyi, yaptıklarını dakikalarca anlatmaya başlayınca bir cesaret öğretmenini arayıp ortak bir gün ayarladım.

Sonuçta korkunun ecele faydası yok !

Bulut hemen hemen her gece neler yapmam gerektiğini anlattı.

Hayır, öyle sağda solda çocuğu rezil etmişliğimde yok ama demek güvenemedi bana :)

O bana tekrar yaptırtıkça ben iyice strese girdim.

... 

Sonunda gün gelip çattı.

Ben Bulut'un seçtiği kitabı, sınıfta arkadaşlarına vereceğimiz küçük hediyeleri aldım okula gittim.

Bir taraftan kendimi telkin etmek için, alt tarafı yarım saat sürecek abartma diyorum, bir taraftan da bu çocuklar  milyonlarca şey sorabilirler, beni rezil edebilirler diyorum.

Neyse beklenen an geldi, kendimi sınıfın ortasında buldum.

Bizimkiler yarım daire olmuş, bekliyorlar.

Bana da minik bir sandalye ayrılmış tam ortalarında.

İdama giden mahkum gibi, ağır ağır ilerledim,

sınıf son derece sessiz, her hareketim takip ediliyormuş gibi geliyor,

tam yerime oturdum....

Bulut oturduğu yerden bağırdı;

"Anneeeee evde bal bitti !"

:))

Bal renginde, bal tadında  keyifli bir hafta dileğiyle !

...

In my son’s kindergarden, they have a reading activity that is done  with parents.

I think most of schools have similar activities.

One parent goes to school, chats with children, the child whose parent comes introduce friends and then readings activity starts..

Although the activity seems short and easy, i had been stressful since i learned it.

Because i did not know how i could manage to answer these children’s questions.

I would probably escaped, if Bulut was not too excited about it.

Anyway after too much practices and advices, i went to Bulut’s school.

When i entered their class, they had been waiting silently

and one small chair had been placed in the middle of the class for me.

I was feeling very nervous.

When i sat down my chair, Bulut said loudly that

“Mummy, we need to buy honey “

:)

Have a nice week !