Sonbaharın renklerini sevmeyen var mıdır acaba ?
Ben bayılırım, yeşilin, sarının, kahverengi ve kırmızın binbir tonuna…
Eli kalem tutmayana şiir yazdırır 
Romantik bir başlangıç gibi görünse de, bu bir “blueZ kids” yazısıdır .
Küçücük evlerde çocuk büyütmeye çalışınca, parklar hayati bir önem taşıyor bizim için
Bulut’la yaz-kış mümkün olduğunca parka gidiyoruz, hem ona hem bana çok iyi geliyor.
En son gidişimiz ise çok güzeldi. Her yer çeşit çeşit yapraklarla kaplıydı
.
Önce üzerlerinde zıpladık bol bol yaprakların, sonrasında da çeşit çeşit park torbamıza attık evimize götürmek için.
Ne için derseniz;
renk renk, çeşit çeşit yaprak aileleri yapmak için.
Önce küçük bir parantez açalım;
Tüm çocuklarda öyle mi bilmiyorum Bulut için gözler çok önemlidir.
mesela hikaye kitaplarındaki karakterlerin gözleri çift ve açık olmalıdır.
Kahramanımız uyuyormuş, gözlerini kısmıs, perspektifmiş O’na gelmez !
Bulut gözleri yanyana, açık ve eşit boyda ister.
Vardır elbet bir pedagojik açıklaması ama ben aktivitemize döneyim.
Öncelikle mevsim sonbaharken çocuğumuzla birlikte topluyoruz renk renk yaprakları…
Sonrasında ise eve geliyoruz yerleştiriyoruz bir kitabın içerisine,
düzleşmeleri,aktiviteye uygun hale gelmeleri için.
(Biz bu işlem için Bulut’un ilk kitaplarından birini seçtik ve onun” neeee kadaaaaar büyümüş olduğunu konuştuk )
)
Unutmadan belirtmeliyim her yaprak adaptasyonda umut verici olmuyor,
doğadaki her şeye saygımızdan, her yaprağa da müdehale etmiyoruz, düzleşmeleri için
Bu işlemler çocukla birlikte yapıldığından
her aşama da aynı titizlikle yapılamıyor,
bir kere de tamamlanabiliyor
Bulut ilk yaprakları büyük bir titizlikle
yerleştirmesine rağmen “bebeklik kitabına”, sonlara doğru yaprakları
tomarlar halinde yerleştirdi kitabının içerisine
Yapraklarımızı yerleştirdikten sonra kitabın içerisine, üzerine koymak için ağır bir cisim buluyoruz.
Mesela Bulut kitabın üzerine arabasını park etti
Sonrasında ise iş annelere düşüyor, alıyoruz elimize kalem kağıdı çiziyoruz çeşit çeşit gözler; mutlu,üzgün,sinirli,uykulu..vs
Ben bu aşamayı fotoğraflayamadım ne yazık ki 
Nedenini bilmem söylememe gerek var mı ? Bulut sıkıldı bir kenarda durmaktan.
Bir an önce yapıştırma işlemine geçmek istedi.
Çizdiğimiz gözleri kesiyoruz, veriyoruz çocuğumuza bir yapıştırıcıyla birlikte,
yapıştırsın gözleri yapraklar üzerine diye
İşte bizim yaprak ailelerimiz…
Şaşkıngiller
Baygıngiller
Korkmuşgiller
Mahmurgiller
( nedense tüm yapraklar cıvıl cıvıl
dökülüyorda, bu meşeler uykuda döküyormuş gibi geldi yapraklarını, bu
nedenle “mahmur” koydum adlarını)
işte bizim yaprakgillerin maaile çekilmiş fotoğrafları…:)
ailemiz büyür mü,
yoksa araya “palamutgiller” mi katılır bilemiyorum…
sadece dökülen bu güzel yapraklar yazık olmasın, tüm evlere girsin, bir neşe getirsin istedim.
Günlerden salıda olsa,
“iyi haftalar”
Not: Bakmayın böyle entel-dantel
yazdığıma, yaprak toplayacağız, çocukla kaliteli zaman geçireceğiz diye
hasta ettik biraz Bulut’u, ondandır salı günü iyi haftalar deyişim
