Veda

Haydarpaşa Garından son tren kalkarken ben de eskilerden bir yazımı tekrar yayınlamak istedim.

nedenini hiç düşünmedim ama ben Haydarpaşa Garını çok severim.

vapurla veya motorla önünden her geçişimde her ne yapıyorsam yapayım mutlaka başımı çevirir ona bakarım.

bazen boş boş, bazen hayran hayran, bazen mutlu bazen karamsar ...

bazen de bakar bir dilek tutarım.

gerçekleşen dileklerim de olmuştur ayrıca.

belki de buyüzden onun da beni sevdiğne inanırım.

bugün ise ben ilk defa Haydarpaşa Garına değil, ona bakanlara baktım..

Dertten kederden Ona bakamamak da varmış..

Karşısında oturup kanıksamakda,

 Dışardan bakabilecek yabancılıktayken  hiç farkında olmamakda varmış...

 

Bir de galiba Gençlikte de...

  Yaşlılıkta  da romantik bir seyir noktasıymış...