Sunday, December 4, 2011

iki yaş sendromu...trouble two....



Ona sorsanız o artık "abi oldum" diyor.

Bana sorsanız "benim uysal minik Bulut'um ne zaman bu kadar değişti" diyorum..


2 yaş sendromu diyorlardı da "ammann 2 yaşın sendromu ne kadar büyük olabilir diyordum" kendi kendime ama yanılmışım..
  Bebeklikten çıkıp birey olmaya başlıyorlar..
Ama insan yeni olmaya çalıştığı şeyde bir acemilik yaşamaz mı..?
Daha ilk günden bu kadar karakter konur mu ortaya..
Neymiş efendim herşeyi "kendi" yapacakmış..


Çoğu zaman cesaretini kırmayayım destek olayım falan diyorum ama 
Benim de bir sabrımın sınırı var..


 Bu dönemlerde insanın en son ihtiyacı olan şeyse 
"çocuk bakımında dikkat edilmesi gereken 10 önemli şey" tarzında Mars'tan yazılmış kitaplar ile nasihat..


 Sonuçta insan ne çektiği bir tek kendi biliyor..
ve yapması gerekenleri ise tamamen hayatta kalma içgüdüsü ile buluyor..


Neyse..onlarda bizde yaşayarak öğreneceğiz galiba..



 Herkese iyi haftalar...


6 comments:

yesim said...

http://www.milliyet.com.tr/2-yas-asabiyeti-ile-nasil-bas-edilir-/irem-erdilek/bebekvecocuk/yazardetay/06.10.2011/1447821/default.htm?ref=haberici

bu kadının yazılarını tavsiye ediyorum .. kolay gelsin canım..:)

nescake said...

Zeynep, bu sendromlar bitmiyor canım, sadece biz alışıyoruz o kadar. Tam alıştık derken de bir üst level da buluyoruz kendimizi. Herşey sil baştan :)

Yvonne said...

Haha :) How recognisable :) It doesn't end when they turn 3... ;) I love the photo of Bulut eating a watermellon (is it Bulut?) - Isaak is much into 'eating' too - especially people :D He doesn't bit too hard though ;)

Sema ÖZKAN - Zeynep KURTBİL said...

kendi halinde bir pazartesi sendromu yaşar iken yine beni kahkahalara boğdun.
çok güzel ifade etmişsin yaşadıklarını yaşadıklarımızı. düşün ben de bundan iki tane var. şu anda da okula başladım sen kimsin ki sendromu yaşıyoruz.
öğretmen evimizin baş köşesine oturmuş durumda. sen büyüt et, gidip hiç tanımadıkları kadının dediklerini harfiyen yapsınlar:)

bulutu benim için ısır lütfen. kime çektiği belli olmaya başlamış:)

Gulcin said...

karpuz yemeye getirdigi bu yeni yaklasim harika :) gecen gun bir arkadasimla konusuyordum hani bakim acisindan en rahat donem hangisi cocuklatr icin diye. Oyle bir donem yok hep zor ama ayni oradan hep keyifli iste o yuzden bir deliriyorsun bir guluyorsun dengeyi buluyorsun dedi. Hakli mi yoksa?
kolay gelsin annesi size :)

zeynep said...

Hemen bakıyorum Yeşim, tavsiyen için teşekkürler..
Nesli, zaten bende sen Demiir'in hikayelerini anlattıkça bundan dolayı suskunlaşıyorum..:)
Yes Yvonne, this's Bulut and try to eat watermellon..:)it was his first village experience ..
Sema sen zaten ikizlerle mevzuyu aşmışsın..değil 2 30 yaş sendromu bile sana vız gelir..:)
Gülçin geçenlerde bir tespitim oldu, çocukla ilgili söylenen şeylerde hiç abartma yok bence..1 hafta yemeden ve uyumadan yaşayabiliyorlar, emekledikten sonra koşabiliyorlar, agu derken 2 gün sonra sana koca koca cümlelerle cevap verebiliyorlar..ama herşeye rağmende çok güzel çekiliyorlar..çekilmeyen tek şey galiba yoklukları..insan bir yere bıraktıktan 5 dk. sonra bile özlüyor..:)