Ne yapacaktım ki şimdi ?
Ürkek ürkek çamura şekil vermeye başladım.
Seramiğe ilk başlayanlar çoğunlukla kase, tabak ..vb objeler yapmayı denelermiş. Ben de elimle kase tarzı bir şeyler yapmaya çalışıyordum. Tam ters çevirmiş yaptığım objenin alt kısımlarını düzeltmeye başlıyordum ki çamur şapkaya dönüşüverdi !
Çok hoşuma gitmişti. Hatta o geceki en önemli işimin o şapkayı tamamlamak olduğunu hissettim. Kurdelası, fiyongu derken zaman nasıl geçti anlayamadım.
Atölyeden çıktığımda ise ne kadar mutlu olduğuma şaşırdım..
Bir şapka bu kadar mutlu edebilir miydi insanı ?
Bu işte başka bir iş mi vardı ?
The first thing that i realized when i touched to clay was i did not know what i want to do with clay.
I started to form the clay timidly..
First of all people who just start pottery try to make bowl, vase. etc. and i tried to make bowl too.
When i turned to bowl to reshape , suddenly my bowl transformed to hat !
I liked it and i felt that my the most important work was to complite my hat that night.
I didn’t understand how the time passed.
When i finished first course day, i was so happy.
Is a simple hat capable to make people happy too much?
Not : Çalışmamda şamutlu çamur kullandım. Bisküvi pişiriminden sonra Botz'un 9531 numaralı Anemone sırrı ile sırladım. ( For this work i used Botz 9531 glaze )
No comments:
Post a Comment